nills Discussion started by nills 14 years ago

BÖLÜM 8

Söyleyemediğim öyle çok şey var ki... Bilirsin, bazı duyguları ifade etmek, sözlere dökmek çok zor gelir.

- Haklısın, bazı duygular sadece yaşanır, anlatılamaz.

Bir kart yazmış bana. Bu kartı uçakta okumanı istiyorum dedi. Türkiye'ye dönerken kartı elime aldım ve neden uçakta oku dediğini anladım. Kartın üzerindeki bir
cümle şöyle diyordu; Umarım, sana söyleyemediğim kelimeler, gökyüzünde, havada, o gökyüzünün enerjileriyle kalbinde duyulur.... Duydum... kalbimin derinliklerine
duydum...
Neyse, şimdi hikayenin devamına dönelim. Biz beraber şifada verdik. Beraber çalışabildiğimizi gördük. Belki o yüzden biraraya geldiğimizi de düşündük. Çünkü
muazzam ve bambaşka bir şifa sistemi çıktı ortaya. Biz birbirimize sen bunu yapıyorsun, ben bunu yapıyorum derken, birbirimizi tamamladığımızı gördük.
Orada tanıştığımız bir İngiliz vardı. Bize gelip; ben sizin enerjilerinizden çok etkileniyorum, eğer beraber şifa çalışıyorsanız benimle çalışırmısınız diye sordu.
Onunla birlikte çalıştık. Gerçekten muazzamdı. Üçümüz birden müthiş şeyler hissettik. Ayni şeyleri görüp, ayni yerlerde çalıştık. İngiliz arkadaşımızın boşalmaları,
açılımları inanılmazdı. Ben normalde ellerimle kanal olarak enerji verdiğimde çok yorulurum. O çalışma da hiç bir yorgunluk hissetmedim. Çok farklı bir denge vardı.
Ondan sonra bana; Biz buna devam edeceğiz dedi. Biz bunu yaşadık ve bizim dışımızda başka bir güç bizi bir araya getirdi. Bu böyle devam edecek dedi.
Tabi ayrılmamız çok çok zor oldu. Bir hafta ve çok yoğun yaşanan bir hafta... Çok şeyler gördük..Geçmiş yaşamlarda bir çok defalar birarada yaşadığımızı keşfettik.
O yüzden ilk buluşmamız o kadar doğaldı. herhangi bir yabaqncılaşma, herhangi bir çekinme olmadı.İlk buluşmada birbirimizin gözlerinin içine bakıp 6.5 saat
konuşmuşuz düşünsene.Hani çok sevdiğin candan bir dostun vardır ve onu 10-15 senedir görmemişsindir.Sonra karşıkarşıya gelirsiniz. Anlatacak çok şey birikmiştir.
Oturup bir anda coşkuyla anlatmaya başlarısın.Sanki karşılıklı anlatma yarışına girmiş gibisindir.İşte bizde de aynen böyleydi. Zaman zaman birbirimizin sözünü kesip
heyecanla kendi anlatacaklarımızı anlatmaya başladık, zaman zaman ayni anda ikimizin de konuştuğunu farkedip güldük. Paylaşacaklarımız bitecek gibi değilidi.

Birbirimize şifa verdik. O çekim gücünün, mistisizmin dışında çok büyük bir kimya vardı aramızda. Anlatılacak gibi bir şey değil.Daha önce yaşadıklarım hiç değil.
Bambaşka bir şey.. Sanki..sanki beni Tanrı'ya ulaştıran bir duygu. Anlatamam. O enerjiyle beraber yükseldim hep ben...