gelincik Discussion started by gelincik 14 years ago

Iki uc hafta once bir is gunu sabahi, yataktan hic bir sekilde pozitif diyememyecegim bir sekilde uyandim.

Ise gec kaldigimdan, sinirli uzuntulu ve de aceleciydim.

Yari uyanik, banyoya gidip gun icin hazirlandim, hayata karsi tum isteksizligim, yasamin anlamsizligi ile sarmalanmisken giyeceklerimi buldum.

Evden ciktim ve arabaya binip de trafige ciktigimda ben coktan IS GUNU NEHIR'in de yerimi almis, nehrin akintisinda ise dogru gitmekteydim.

Arabadan indim ve treni yakalama umuduyla kosmaya basladim. Ben bu anlari cok iyi bilirim. Stres, korku, ekndiem olan biraz sinir...Bu anlarda etrafima nasil bir enerji yaydigimi da ve de neyi kendimi cektigimi de iyi bilirim...Fakat bilmekle uygulamak farkli seylerdir. Bunun bilincinde fakat ayni zamanda, kendime ise daha da gec kalabilecegim ihitmalini yediremedigimden, kosmaya devam ettim tum gucumle.

Ileride genc bir erkegin bir apartmanin onunde durdugunu gordum. Aklimdan gecen ilk dusunce" Ne garip, sanki ortama uymayan bir ozelligi var" di. Giysileri dikkatimi cekti, biraz garipti. Ayrica, durdugu yerde sanki beklenece bir yer degildi.

Neyse, ben hala kosuyor ve ona yaklasiyordum. Amerika'da yolda birini gordugunde eger birbirinizi gormusseniz bri secimle karsi karsiyasin. Merhaba desem mi demesem mi? Nedne bbilmem yan merhaba desen nolcak? Ne eksikilecek di mi? Ama nedense bu soru gecer benim aklidman hala. Bi utangaclik var icinde. Belki de Turkiye'd en gelen birsey belki biz aliskin olmadigimzi icin.

Icimden bosver dedim oununden gecip gidicem dedim.

Tam ona dogru yaklasirken, nedne bilmem kafami kaldirdim ve ona baktim. Iste bu an merhaba demek zorundasin. Kosarak yanidna gecerken merhaba dedim, o da dedi. Ve ben kosmama devam ettim.

Iki saniye sonra bir ses duydum, gene bir secimla karsi karsiyaydim: Geriye donup baksam mi bakmamasam mi? Bakmaya karar verdim, onu gormemezlikten duymamazliktna gelmek sanki varligini inkar etmekti ve bu aciya yol olmak istemedim.

Durdum, geriye baktim ve birsey soyledigin duydum. Aama anlyamadim ilkinde. Efendim dedim?

"Ne kadar mukemmel oldugunu biliyor musun" dedi.

Ne dersin ki bu anda bir yabancidan bu sozleri duydugunda. Benim aileden gelme kosullandirmalarim, bu adam bana yilisiyor mu dedi, beni hafif kiz mi zannettin dedi.

Hem sacim heryerde paspal kiyafetlerimle "Mukemmel " gorunmekten cok uzak oldugumu biliyordum. Ya bu adam hic guzel gormemisti ya da esmerlere karsi zayfiligi vardi. :)

Ama derinlerde bir yer de icimde ben, gordum ki bu kisiye merhaba dememle ve bu secimi yapmis olmamla onun icinde guzel bir duygu uyandirmistim. O kucucuk an ona bir isik vermisti.

Icimdeki gercek varligi cagirdim, O'nun sesiyle "tesekkur ederim" dedim.

Kalbim acilmis ve gunum tamamiyle degismisti.

Kosmama devam ettim.Tumuyle sadece 15 saniye suren bi olayin gunumu tamamyle degistirdigini ve de icime bir aydinlik geldigni hissettim. Bu gercek beni tum gucuyle carpmisti! Ve o yabanci hakkindaki ilk andaki hislerim kafama dank etti. Garipligi, sanki ortama uymayan varolusunu daha iyi gorebiliyordum.

O an, bu yabanci'nin bir insan olmama ihtimali beni carpti. yuzunu gozumde canlandirmaya calistim, enerjisini cagirdim hissetmek istedim ama yok sanki bu adam bu hayatta degildi. Bunu aciklamak cok zor: Halusinasyon gordum demiyorum. Cunki o adami tum gozlerimle gordum.

O an simdi anlatacagim baska bir olayi hatirladim. Su anki isim icin is gorusmesine gittigim gun cok heyecanli, stresliydim. Kendimi Allah'a biraktim ve benim icin en hayirlisi neyse o olmasini niyetledim. Otobuse bindim ve ilk bos yere bir adamin yanina oturdum.

Yanina oturdugum adam bana is gorusmesine mi gidiyorsun dedi ve biz konusmaya basladik. Bana hergun bu otobuse bindigini, ise gittigini soylemisti. Tatliligi, esprileriyle benim stresimi almis bana stres olmamami ve bana iyi sanslar diledigini soylemisti. Aklimdan hep vay be bu dunyada boyle insanlar da var dedirtmisti.

Otobusten indigimde tamamiyle farkli bir ruh hali icindeydim ve ne olursa olsun herseyi Allah'a biraktigimi diledim.

Ve is gorusmesi mukemmel gecmis herkesle kalpten kalbe baglanti kurabilmistim. 3 gun sonra bana is teklifi vermislerdi. Inanilmazdi. Is teklifinden sonra hatirliyorum, o muhabbet ettigim adami ilk gordugumde ona tesekkur etmek ve de minnettarligimi belirtmek istedigmi dusundum.

Ama hergun baktim o adama hic ratlayamadim. Onun yuzune benzeyen bir adami gordum fakat beni gordugu halde ve de yuzu ok benzer oldugu halde sanki konustugum adam degildi. Icimde garip bir duygu vardi. Sanki bu olay hic olmamisti.SAnki o adam normal bir insan degildi.

Bu noktada birsye belirtmek istiyorum, bu is benim hayatimda oyle bir donum noktasi ki anlatamam. Yani hayaimtdak onemi cok cok buyuk. Icimden bir ses bu adamin benim ruh halimi degistirmek icin gelen bir varlik oldugunu soyluyor.

Simdi asil olaya geri donersek, ise kostugum sabah olayina geri donersek, iste ben bu olayi hatirladigimda farkettim ki bu yabanci da ( bana " mukemmelsin" diyen yabanci da) bende gene sanki bu olay olmamisti sanki bu yabanci da bu dunyada yoktu gibi benzer bir duygu uyandirdi.

Ve icimde "koruyucu melekler" dedikleri kavram uyandi. Acaba dedim? acaba bu varliklar benim koruyucu meleklerim mi? Ve bunu deneyimledigimi farkettim. Simdi insan akli binlerce aciklama getirmek istiyor, bilimsel anlamda bunun sacma oldugunu soylemek istiyor. Ama 1. bu olay gercekten olmus olsun olmasin, hayatimda yarattigi etkisi degismiyor, ruh halimi 180 derece degistirdigi gercegini yok edemiyor; 2. bilimsel olarak gercek olsun olmasin ben ruhsal ailemi bildigimden ve hissettigimden onlarin bazi sekillerde bana gorunmelerine inamayi seciyor ve buna kendimi aciyorum.

Ayrica, bunlari dusunurken baska bir olayi daha hatirladim:

Gene bir sabah tren istasyonundayken, birisi bana gunaydin demisti.Ben de refleks olarak iyiligini ikrar ederek gulumseyerek merhaba demistim. Adam birden heyecanla sesli sesli " Oh be sonunda guler bir yuz" dedi. Cok iyi hatirliyorum sanki adamin gununu degistirmis ve o da benim gunumu degistirmisti.

Iste bunlarin hepsi kucucuk bi gulumsemenin bile insanin kalbinde nasil bir etkisi olacagini ve kucuk mutluluklarin bizim ruh halimizi nasil degistirdigini anlamam nedne olmustu. Anladim ki bir yabancidan " sadece guler bir yuz ve bir Merhaba almak bun akarislik vermeseler bile iclerinde nasil bir guzellik yarattigni gordum. Anladim ki, ben karsimdakinden benzer bir tepki almasam bile benden sonraki birisine onlarin da daha iyi bi ruh haliyle tepki vereceklerini gordum. Ve bu kucuk damla byuyecek, kelbegin kanat cirpmasi dunyanin obur kosesinde bir firtina yaratacakti. Ben bu firtinayi gormesem bile karsimdakinin icinde yarattigim o isik, ve sevgiyi gormustum.

Iste bunu hep hatirlamaya casliyor ve ne zamanki birisyle goz goze gelsem her nekadar o hayatin anlamsizligi (yalanci) duygunun icinde bile olsam icinden cikip merhaba diyor hayatlarinda bir isik olmayi niyetliyorum.

Insanlarin guzelligi, ben icimdeki guzelligin disariya acilmasina izin verdigimde ortaya cikiyor.

Bugun kac kisiye, kalbinizin derinliklerinden, kosulsuz, yargisiz gulucuk dagittiniz? Kac kisinin hayatini degistirdiniz?

ALINTI