EZGİNİN GÜNLÜĞÜ ( Eylem Atmaca ) --
Makâm : Hisârbûselik
Usûl : Raks Aksağı
Bestekâr : Tanburî Mustafa Çavuş
Güftekâr : Âşık Hıfzî

Dök zûlfünü meydâna gel
Sür atını ferzâna gel
Al daireni hengâma gel

Bülbül senin gülşen senin
Yâr yâr ammân ammân
Âşıkınım hayli zamân
Dîl muntazır teşrîfine gel ammân ammân

Verdin cevâp ûnvân ile
Yaktın sînem sûzân ile
Müştâk sana bin cân ile

Bülbül senin gülşen senin
Yâr yâr ammân ammân
Âşıkınım hayli zamân
Dîl muntazır teşrîfine gel ammân ammân...

zûlüf : yüzün her iki yanından sarkan saç lülesi; sevgilinin saçı
ferzân : bilim ve felsefe
ferzâne : bilgin, bilgili, arif; seçkin, saygın, benzerlerinden farklı
daire : büyük, zilli tef
hengâm : zaman, çağ, devir, dönem, mevsim
hengâme : gürültü, patırtı, kavga
gülşen : gül bahçesi
yâr : âşık olunan kişi, sevgili
dîl : gönül, yürek
muntazır : bekleyen
teşrîf : onurlandırma, şereflendirme; gelerek bir yeri onurlandırma, gelme
sîne : gönül, yürek, kalp
sûzân : yanan, kavrulan; yakan, yakıcı
müştâk : özleyen, özlenmiş olan