Sevgili “Günce” okurları; bugün canım arkadaşım Özlem Özgü’nün meditasyonla ilgili çok güzel bir çalışmasını sizlerle paylaşmak istiyorum. Umarım sizde keyifle okuyacaksınız...

Meditasyon

“Meditasyon, Latince meditatio kelimesinden türetilmiş, sözcük anlamıyla birçok Batı dilinde “derin düşünme” anlamına gelmekte olan bir terim olup, sözlüklerde, “kişinin iç huzuru, sükûnet, değişik şuur halleri elde etmesine ve öz varlığına ulaşmasına olanak veren, zihnini denetleme teknikleri ve deneyimlerine verilen ad” olarak tanımlanır.” (http://tr.wikipedia.org/wiki/Meditasyon)

Meditasyon, bir din değildir. Ancak, Hinduizm gibi çoğu doğu dininde uygulanan bir yöntemdir. İslam dinindeki “tefekkür” uygulaması da bir çeşit meditasyondur.

Meditasyon bilinçli olarak tek bir şeye odaklanmaktır. Odaklanılan şey mum alevi gibi fiziksel bir madde olabileceği gibi içsel bir obje de olabilir: 3. Göz olarak adlandırılan alın çakrası ya da tekrarlanılan bir mantra(dua) gibi. Bazı meditasyon tekniklerinde daha aktif odaklanmalar söz konusu olsa da asıl amaç pasif odaklanmadır.

Meditasyon yapmak, dünyanın en kolay işidir. Çünkü meditasyon yapmak, fiziksel hiçbir çaba göstermemektir. Aksine, kişi kendini fiziksel dünyaya kapatarak iç dünyasına doğru yola çıkar.

Meditasyon kelimesinin karşılığı “derin düşünme” olarak verilse de aslında meditasyon düşünmemektir, zihnin boşaltılmasıdır. Zihnin ürettiklerine katılmama halidir. Akla gelen düşünceleri, iç dünyada gözüken renkleri, şekilleri tıpkı bir filmi izler gibi seyretmektir. Bu nedenle meditasyon yapan kişi dinginleşir, huzur bulur.

Meditasyon da tıpkı spor gibi her gün yapılması gereken bir uygulamadır. Süreklilik her şeyde olduğu gibi meditasyonda da gereklidir. Sürekli yapılan meditasyon sayesinde kişi içsel dünyasında ilerler.

Meditasyon yapan kişinin fiziksel dünyadan elini eteğini çekmesi gerekmez. Aksine kişi fiziksel dünyadaki kariyer, aile ve benzeri konulardaki sorumluluklarını yerine getirmelidir. Ne var ki bu sorumlulukları yüzünden meditasyon yapmayı ihmal etmemelidir

Günümüzde pek çok meditasyon tekniği bulunmaktadır. Bunların çoğunda kişiye özel ya da genel “mantra” söylenmesi durumu mevcuttur. Mantra kelimesi Sanskrit dilinde dua sözcüğünün karşılığıdır. Meditasyon esnasında verilen mantranın tekrarlanması (yani “zikir” yapılması) esastır.

Bazı meditasyon çeşitlerinde vejetaryen beslenmek bir ön koşuldur. Vejetaryen beslenmenin temelinde rekarnasyon (“tekamül” , ruhun özüne dönene kadar yeniden bedenleşmesi) ile ilgisi vardır. Vejetaryen beslenme, öncelikle bedeni temizler. Vejetaryen beslenmeyenlerin kolesterol, gut, damar tıkanıklığı, karaciğer yağlanması gibi ciddi hastalık riskleri çok fazladır. Vejetaryen beslenen insanlar sakin yapılıdır, saldırgan değildir, kolay öfkelenmezler. Bu nedenle vejetaryen beslenen insanların meditasyon yapmaları ve iç dünyalarına dönmeleri daha kolaydır.

Yine çoğu meditasyon uygulamalarında sigara içmek, alkol almak, uyuşturucu kullanmak, anti-depresan kullanmak yasaktır. Bunun sebebi ise zihnin Tanrı’ya açılan kapı olmasıdır. Zihnimizi uyuşturduğumuz takdirde bu kapı kapalı kalacaktır.

Meditasyon, öncelikle kendini tanımaktır. Kişinin kendisinin bir beden değil, bir ruh olduğunu anlamasıdır. Kişi, ancak kendisini bir ruh olarak tanıdığında Tanrı’yı bulabilir. Dolayısıyla, meditasyon Tanrı’ya giden bir yoldur.