İnsanlık tarihinde ona yol gösterecek nice inisiyeler gelip gitmiştir. Bunların arasında göksel irşadı yeryüzüne indirerek insanlığa sunan Hermes, en çok atıfta bulunulandır.Hermes bir Mısır'lıdır ve genel kanı onun kadim Mısır Uygarlığının baş mimarı olduğudur. Ancak, Mısır'ın bu esrarengiz inisiyatörü Hermes'in adı, Ari dönemin çok öncelerinde Etiyopya ve Yukarı Mısır havalesinde yaşamış, siyah ve beyaz ırkın karışımından oluşan barışçı bir melez toplumla da ilişkilidir. Hermes, burada Manu veya Buda gibi bir kimliği ifade eden isimdir. Aynı anda hem insanı, hem bir kastı, hem de bir Tanrı'yı dile getirmektedir. İnsan Hermes, Mısır'ın yüce inisiyatörüdür; kast olarak okült geleneğin ruhban sınıfıdır; Tanrı olarak da, ilahi varlıklarla bir tutulan Merkür gezegenidir. Astrolojide öğretmenliğin Merkür gezegeni ile sembolize edildiğini burada vurgulamak isterim.
Pek çok kültür ve öğretide hakikat bilgisinin tohumları onun sözleriyle atılmış ve yeryüzünün belki de en kutsal öğretmeni olmuştur. Mısır ondan Toth diye bahsederken, eski Yunan onun ilahi kökenine atıfta bulunarak, Hermes Trismegistus (üç kere büyük) olarak adlandırmışlardır. Bu onun bilgisine haiz olduğu kutsal üç planına da (teslis) bir göndermedir. O hem kral, hem yasa koyucu, hem de rahiptir. Bünyesinde bu üç prensibin bilgisini barındıran olarak, kadim Mısır'da tanrıların hakimiyeti devrini başlatmıştır. Ukdesindeki teogoni bilgisi öncelikle hiyerogliflerle mabetlerin sütunlarına aktarılmış, sonra da mabet kütüphanelerine intikal ettirilmiştir. Mısırlılar'a göre Hermes, okült bilime ilişkin 42 yazıt bırakmıştır. Bu metinler bilinen en eski metinlerdir ve kadim Mısır dili olan kopt dilinde yazılmıştır. Evrensel Kelam Doktrini bu mahzen ve piramitlerde damıtılmış ve bilgisi tüm dünya insanlığına mal olmuştur.
Yeni Platonculuk'tan Paganizme kadar her türlü anlayışta ve evrensel öğretinin içerisinde Hermes'ten bir parça mutlaka vardır. Musa'nın öğretisindeki kabalist öz, İslamdaki mistisizm akımı ve Hristiyan gnostizminin kaynağı hep Hermetik kökenli bilgilere dayanır. İsa'nın “Ben oğulum” ifadesi bu evrensel bilgiye yapılan ezoterik bir göndermedir. Kabalist öğretide Enoch, Kuran-ı Kerim'de İdris, Bahai metinlerinde Hermesi elvah isimleriyle zikredilen şahsiyetin Hermes olduğu yaygın olarak kabul edilmektedir. Hermes'in inisiye ettiği mabet rahiplerince aktarılan yaratılış bilgisinde astrolojinin de temellerini bulabiliriz. İşte Hermes'ten aktarılagelmiş kısa bir hikaye:
Bir gün Hermes eşyanın kökenini anlamak üzere vecd halinde tefekkür ederken bir vizyon görür. Osiris (yüce zeka) ile karşılaşmıştır ve ondan varlıkların kaynağı olan Tanrı'yı tanımayı talep eder. Talebi kabul olunur ve kendini bir ışığın (tüm varlıkların modelini içinde barındıran öz) içinde bulur, derken boğucu karanlıklar içinde bir kaosa (maddi alemler) gömülür. Sonra bir haykırış duyar ve ardından süptil bir ateş (ilahi kelam) yükselir, Hermes'i alıp esiri yüksekliklere çıkartır. Düzen gelmiş, etrafa yıldız kümeleri saçılmış ve sonsuzluğu ışığın sesi doldurmuştu. Tanrı Baba'dır (Monad -1), Işık Kelam da Oğul (Ol emri - yaratan güç), her ikisinin oluşturduğu bütünlük ise Hayat'tır.
Bu bilgiden sonra Hermes, alemlerin hayatını ve insanın yolculuğunu bilmek ister. Bu sefer gözlerinin önüne yedi adet ışıklı küresiyle sonsuz uzay ve yıldızlı gökyüzü uzanır.Yedi küre halinde kat kat yerleşmiş göğün, yedi farklı melek refakatinde dönen yedi gezegenivardır. Osiris anlatır:
Her türlü hayata bu yedi küre imkan verir. Yedi Melek, Işık Kelam'ın yedi ışınıdır. Her biri, ruhların hayatının bir fazını kumanda eder. Ay meleği, doğum ve ölüm konularını yönetir. Merkür, aşağıya inişte veya çıkışta bilim yüklü sihirli asasıyla ruhlara yol gösterir. Parlak Venüs elinde aşk aynası tutar, aynaya bakan ruhlar çıkarını unutur ve kendini tanır, Güneş Meleği, ezeli ve ebedi güzellik meşalesini tutar. Daha yukarılardaki Mars, adalet kılıcını kullanır. Gök mavisi kürede taht kurmuş Jüpiter, İlahi Zeka'nın sembolü yüce kudret asasını taşımaktadır. Dünyanın sınırında, Zodyak işaretlerinin altında bulunan Satürn ise, evrensel bilgelik küresini taşımaktadır. Alemler budur. İnsanlar bu alemlere ruh tohumları olarak düşer. Satürn bölgesinde tasadan uzak mutluluk içinde fakat bu mutluluklarının farkında olmadan yaşayan süptil bedenler halindedir. Küreden küreye düşerken gitgide ağırlaşan bedenlere bürünmektedirler. Her bedenlenişte ortama uygun düşen yeni bir bedensel anlam kazanırlar. Hayati enerjileri artar ama semavi kökenlerinin anısı giderek silikleşir. İlahi Baba'ya kadar ulaşmak için çaba göstermelisin. Her şey orada başlar ve yine orada sona erer. Bu yedi küre hep bir ağızdan şunu söylemektedir:Bilgelik, Aşk, Adalet, Güzellik, Görkem, Bilim, Ölümsüzlük”
Hermes'in vizyonu ile ilgili bize kadar ulaşanlar bunlardır. Bu vizyon, sayıları ve yaradılışın anahtarını da içermektedir. Bunu anlarsak, kendimizi ve alemleri biliriz. Hermetik bilgiler ışığında biliyoruz ki, yukarısı (makrokozmos) aşağıya (mikrokosmos) benzer. Çünkü, tüm alemleri aynı organik yasa yönetmektedir.
Işık Kelam Doktrini, mükemmel bir denge içindeki durağan hale sahip uluhiyeti ve onun aynı anda varlık, ruh ve beden üçlüsünü barındırdığını bildirir. Işık, kelam, hayat veya öz, cevher ve tecelli olarak da karşılığı bulunan bu ilahi üçlünün bütünleşmesi, tüm yaradılışa hükmeden birlik ve teklik yasasının (vahdet-i vücut) da özünü oluşturmaktadır.
Hermes, ses majisinin de bilgisine sahip olarak, sözlerinin başka dillere çevrilmesiyle tınısındaki tılsımı ve dolayısı ile anlamını kaybedeceğini söylediyse de, günümüze ulaşan tüm metinler çeviridir.
İnsanlık tarihinde ona yol gösterecek nice inisiyeler gelip gitmiştir. Bunların arasında göksel irşadı yeryüzüne indirerek insanlığa sunan Hermes, en çok atıfta bulunulandır. Hermes bir Mısır'lıdır ve genel kanı onun kadim Mısır Uygarlığının baş mimarı olduğudur. Ancak, Mısır'ın bu esrarengiz inisiyatörü Hermes'in adı, Ari dönemin çok öncelerinde Etiyopya ve Yukarı Mısır havalesinde yaşamış, siyah ve beyaz ırkın karışımından oluşan barışçı bir melez toplumla da ilişkilidir. Hermes, burada Manu veya Buda gibi bir kimliği ifade eden isimdir. Aynı anda hem insanı, hem bir kastı, hem de bir Tanrı'yı dile getirmektedir. İnsan Hermes, Mısır'ın yüce inisiyatörüdür; kast olarak okült geleneğin ruhban sınıfıdır; Tanrı olarak da, ilahi varlıklarla bir tutulan Merkür gezegenidir. Astrolojide öğretmenliğin Merkür gezegeni ile sembolize edildiğini burada vurgulamak isterim.
Pek çok kültür ve öğretide hakikat bilgisinin tohumları onun sözleriyle atılmış ve yeryüzünün belki de en kutsal öğretmeni olmuştur. Mısır ondan Toth diye bahsederken, eski Yunan onun ilahi kökenine atıfta bulunarak, Hermes Trismegistus (üç kere büyük) olarak adlandırmışlardır. Bu onun bilgisine haiz olduğu kutsal üç planına da (teslis) bir göndermedir. O hem kral, hem yasa koyucu, hem de rahiptir. Bünyesinde bu üç prensibin bilgisini barındıran olarak, kadim Mısır'da tanrıların hakimiyeti devrini başlatmıştır. Ukdesindeki teogoni bilgisi öncelikle hiyerogliflerle mabetlerin sütunlarına aktarılmış, sonra da mabet kütüphanelerine intikal ettirilmiştir. Mısırlılar'a göre Hermes, okült bilime ilişkin 42 yazıt bırakmıştır. Bu metinler bilinen en eski metinlerdir ve kadim Mısır dili olan kopt dilinde yazılmıştır. Evrensel Kelam Doktrini bu mahzen ve piramitlerde damıtılmış ve bilgisi tüm dünya insanlığına mal olmuştur.
Yeni Platonculuk'tan Paganizme kadar her türlü anlayışta ve evrensel öğretinin içerisinde Hermes'ten bir parça mutlaka vardır. Musa'nın öğretisindeki kabalist öz, İslamdaki mistisizm akımı ve Hristiyan gnostizminin kaynağı hep Hermetik kökenli bilgilere dayanır. İsa'nın “Ben oğulum” ifadesi bu evrensel bilgiye yapılan ezoterik bir göndermedir. Kabalist öğretide Enoch, Kuran-ı Kerim'de İdris, Bahai metinlerinde Hermesi elvah isimleriyle zikredilen şahsiyetin Hermes olduğu yaygın olarak kabul edilmektedir. Hermes'in inisiye ettiği mabet rahiplerince aktarılan yaratılış bilgisinde astrolojinin de temellerini bulabiliriz. İşte Hermes'ten aktarılagelmiş kısa bir hikaye:
Bir gün Hermes eşyanın kökenini anlamak üzere vecd halinde tefekkür ederken bir vizyon görür. Osiris (yüce zeka) ile karşılaşmıştır ve ondan varlıkların kaynağı olan Tanrı'yı tanımayı talep eder. Talebi kabul olunur ve kendini bir ışığın (tüm varlıkların modelini içinde barındıran öz) içinde bulur, derken boğucu karanlıklar içinde bir kaosa (maddi alemler) gömülür. Sonra bir haykırış duyar ve ardından süptil bir ateş (ilahi kelam) yükselir, Hermes'i alıp esiri yüksekliklere çıkartır. Düzen gelmiş, etrafa yıldız kümeleri saçılmış ve sonsuzluğu ışığın sesi doldurmuştu. Tanrı Baba'dır (Monad -1), Işık Kelam da Oğul (Ol emri - yaratan güç), her ikisinin oluşturduğu bütünlük ise Hayat'tır.
Bu bilgiden sonra Hermes, alemlerin hayatını ve insanın yolculuğunu bilmek ister. Bu sefer gözlerinin önüne yedi adet ışıklı küresiyle sonsuz uzay ve yıldızlı gökyüzü uzanır. Yedi küre halinde kat kat yerleşmiş göğün, yedi farklı melek refakatinde dönen yedi gezegeni vardır. Osiris anlatır:
Her türlü hayata bu yedi küre imkan verir. Yedi Melek, Işık Kelam'ın yedi ışınıdır. Her biri, ruhların hayatının bir fazını kumanda eder. Ay meleği, doğum ve ölüm konularını yönetir. Merkür, aşağıya inişte veya çıkışta bilim yüklü sihirli asasıyla ruhlara yol gösterir. Parlak Venüs elinde aşk aynası tutar, aynaya bakan ruhlar çıkarını unutur ve kendini tanır, Güneş Meleği, ezeli ve ebedi güzellik meşalesini tutar. Daha yukarılardaki Mars, adalet kılıcını kullanır. Gök mavisi kürede taht kurmuş Jüpiter, İlahi Zeka'nın sembolü yüce kudret asasını taşımaktadır. Dünyanın sınırında, Zodyak işaretlerinin altında bulunan Satürn ise, evrensel bilgelik küresini taşımaktadır. Alemler budur. İnsanlar bu alemlere ruh tohumları olarak düşer. Satürn bölgesinde tasadan uzak mutluluk içinde fakat bu mutluluklarının farkında olmadan yaşayan süptil bedenler halindedir. Küreden küreye düşerken gitgide ağırlaşan bedenlere bürünmektedirler. Her bedenlenişte ortama uygun düşen yeni bir bedensel anlam kazanırlar. Hayati enerjileri artar ama semavi kökenlerinin anısı giderek silikleşir. İlahi Baba'ya kadar ulaşmak için çaba göstermelisin. Her şey orada başlar ve yine orada sona erer. Bu yedi küre hep bir ağızdan şunu söylemektedir:Bilgelik, Aşk, Adalet, Güzellik, Görkem, Bilim, Ölümsüzlük”
Hermes'in vizyonu ile ilgili bize kadar ulaşanlar bunlardır. Bu vizyon, sayıları ve yaradılışın anahtarını da içermektedir. Bunu anlarsak, kendimizi ve alemleri biliriz. Hermetik bilgiler ışığında biliyoruz ki, yukarısı (makrokozmos) aşağıya (mikrokosmos) benzer. Çünkü, tüm alemleri aynı organik yasa yönetmektedir.
Işık Kelam Doktrini, mükemmel bir denge içindeki durağan hale sahip uluhiyeti ve onun aynı anda varlık, ruh ve beden üçlüsünü barındırdığını bildirir. Işık, kelam, hayat veya öz, cevher ve tecelli olarak da karşılığı bulunan bu ilahi üçlünün bütünleşmesi, tüm yaradılışa hükmeden birlik ve teklik yasasının (vahdet-i vücut) da özünü oluşturmaktadır.
Hermes, ses majisinin de bilgisine sahip olarak, sözlerinin başka dillere çevrilmesiyle tınısındaki tılsımı ve dolayısı ile anlamını kaybedeceğini söylediyse de, günümüze ulaşan tüm metinler çeviridir.
Yeşne İren