Herkesin kendine has bir mutluluk tanımı veya onu mutlu edecek yani sevince, vicdanî hürriyete götürecek bir yolu, yöntemi vardır. Mutluluk anlayışı; yörelere, kültür düzeyindeki farklılıklara ve daha pek çok şeye göre değişir. Farkında olduğumuz tek şey, sürekli bir şeylerin peşinde koştuğumuzdur ve bu böyle olmak zorundadır. Eğer peşinde koştuğumuz şeyleri fark edersek, şuurlu olarak koşuyoruz demektir. Bu da bize mutluluk yani sevinç getirir.
Ne yaptığımızı farkında olmak, nereye gittiğimizi bilmek, gözü kapalı yürümemek, el yordamıyla hareket etmeden bazı şeyleri, konulmuş işaret taşları tarzında görmek çok insana sevinç verebilir. Çünkü bu, bir yerde tabiata uyum sağlamak, hatta ona hâkim olmak, ona üstün gelmek gibi bir durum yaratır. Kudret kazandığımızın farkına varırız. Hayatı ve bazı şeyleri fark ederek yaşarsak, kudretli olduğumuz hissine veya zannına da kapılabiliriz. Ama insan bunda bir sevinç duyar. Çünkü biz insanların en önemli zaafı, kudret sahibi olmak arzusudur. Kudretli olmak, bir takım güçleri elinde bulundurmak ve bu güçlerle diğerlerinden üstün olduğunu ispat etmek; insanlığın en büyük ihtiyacıdır. Yani insanlar hep egolarını büyütmek ve zenginleştirmek amaçlı bir çalışma içerisindedirler.
Sürekli olarak bir şeylerin peşinde koşmak bir yere kadar bizi ataletten kurtarır. Erişmek istediklerimizi hazır bekleme alışkanlığından alıkoyar. Ancak burada önemi olan, sahip olduğumuz niyettir. Farkındalık denilen esas sorun da, koştuklarımızın hangi maksatla peşinde olduğumuzun farkında olunmasıdır. Pozitif ve negatif enerjilerle çalışan, hayra ve şerre hizmet eden niyetler ve hedefler vardır. Mutluluk peşinde olalım ama bilelim ki, beş duyumuz kanalıyla gelecek olan şeyler bizim mutluluğumuzun sürekliliğini sağlayamaz. Bu durumu farkına varalım. Mutluluk beş duyu kanalıyla almış olduğumuz tesirlerden, algıladığımız izlenimlerden ibaret değildir.
Mutluluğumuzun kalitesini arttırarak ona daha yüksek nitelikler, vasıflar verebiliyorsak, bizi yüksek mutluluklara ulaştırır. Eğer vecd gibi derin hallere götürebilen mutluluklar yaşayabiliyorsak, mutlaka beş duyuyu aşan bir sisteme sahip olmamız gerekir. Duyu kanallarının önündeki barajları kaldırmak veya bizi sınırlayan engellerin musluklarını kapatmaktan çekinmememiz gerekir. Böylelikle, iç varlığımızın bize sağlayacağı imkânlara doğru kendimize yol açarız. İç varlığımızdan gelen imkânları kullanma zorlukları yaşasak da, sonraları vicdanî, psişik ve ruhanî tatminliğe doğru gideriz. Böylece beş duygu kanalıyla gelen hazların gerçek mutlulukla ilgisinin olmadığını anlama fırsatını buluruz. Ancak yüksek vasıfta kullanılan sistem, insanı insan yapacak olan beş duyuyu aşan izlenimleri alacak ve imajinasyon melekesini de kullanarak vecde eriştirebilecektir.
Herkesin kendine has bir mutluluk tanımı veya onu mutlu edecek yani sevince, vicdanî hürriyete götürecek bir yolu, yöntemi vardır. Mutluluk anlayışı; yörelere, kültür düzeyindeki farklılıklara ve daha pek çok şeye göre d
eğişir. Farkında olduğumuz tek şey, sürekli bir şeylerin peşinde koştuğumuzdur ve bu böyle olmak zorundadır. Eğer peşinde koştuğumuz şeyleri fark edersek, şuurlu olarak koşuyoruz demektir. Bu da bize mutluluk yani sevinç getirir.
Ne yaptığımızı farkında olmak, nereye gittiğimizi bilmek, gözü kapalı yürümemek, el yordamıyla hareket etmeden bazı şeyleri, konulmuş işaret taşları tarzında görmek çok insana sevinç verebilir. Çünkü bu, bir yerde tabiata uyum sağlamak, hatta ona hâkim olmak, ona üstün gelmek gibi bir durum yaratır. Kudret kazandığımızın farkına varırız. Hayatı ve bazı şeyleri fark ederek yaşarsak, kudretli olduğumuz hissine veya zannına da kapılabiliriz. Ama insan bun
da bir sevinç duyar. Çünkü biz insanların en önemli zaafı, kudret sahibi olmak arzusudur. Kudretli olmak, bir takım güçleri elinde bulundurmak ve bu güçlerle diğerlerinden üstün olduğunu ispat etmek; insanlığın en büyük ihtiyacıdır. Yani insanlar hep egolarını büyütmek ve zenginleştirmek amaçlı bir çalışma içerisindedirler.
Sürekli olarak bir şeylerin peşinde koşmak bir yere kadar bizi ataletten kurtarır. Erişmek istediklerimizi hazır bekleme alışkanlığından alıkoyar. Ancak burada önemi olan, sahip olduğumuz niyettir. Farkındalık denilen esas sorun da, koştuklarımızın hangi maksatla peşinde olduğumuzun farkında olunmasıdır. Pozitif ve negatif enerjilerle çalışan, hayra ve şerre hizmet eden niyetler ve hedefler vardır. Mutluluk peşinde olalım ama bilelim ki, beş duyumuz kanalıyla gelecek olan şeyler bizim mutluluğumuzun sürekliliğini sağlayamaz. Bu durumu farkına varalım. Mutluluk beş duyu kanalıyla almış olduğumuz tesirlerden, algıladığımız izlenimlerden ibaret değildir.
Mutluluğumuzun kalitesini arttırarak ona daha yüksek nitelikler, vasıflar verebiliyorsak, bizi yüksek mutluluklara ulaştırır. Eğer vecd gibi derin hallere götürebilen mutluluklar yaşayabiliyorsak, mutlaka beş duyuyu aşan bir sisteme sahip olmamız gerekir. Duyu kanallarının önündeki barajları kaldırmak veya bizi sınırlayan engellerin musluklarını kapatmaktan çekinmememiz gerekir. Böylelikle, iç varlığımızın bize sağlayacağı imkânlara doğru kendimize yol açarız. İç varlığımızdan gelen imkânları kullanma zorlukları yaşasak da, sonraları vicdanî, psişik ve ruhanî tatminliğe doğru gideriz. Böylece beş duygu kanalıyla gelen hazların gerçek mutlulukla ilgisinin olmadığını anlama fırsatını buluruz. Ancak yüksek vasıfta kullanılan sistem, insanı insan yapacak olan beş duyuyu aşan izlenimleri alacak ve imajinasyon melekesini de kullanarak vecde eriştirebilecektir.