Denge kozmik, biyolojik, ve kisisel duzeylerde bizim (bedenimiz, zihnmiz ve duygularimiz) icin gecerldir. Bize, yaptigmiz herhangi biseyi fazla ozeniip yorularak yada bastan savma yapabilecegimizi ve sonra kacinilmaz olarak obur taraf dogru sallanacagimizi hatirlatir.
Eger yer cekimi evreni bir arada tutan zamk ise, denge onun sırlarını meydana cıkaran anahtardır. Tum kutbiyetlerin ( sıcak-soguk, hızlı-yavas, asagi-yukari, gurultu-sakin) arasında bir denge noktası, merkez yer alır. Dunya’nin kendisi de canli bir organizma gibi fonksiyon yapmaktadır. Onun uzerindeki hucreleri olusturan biz insanlar, dolasim sistemini olusturan okyanuslar ve ruzgarlar da ayrıca denge halnde var olmaliyiz. Bir anlamda halen yuzyuze oldugumuz ekolojik dram bizler olgunlasirken ve kendimize ozgu denge hallerimizi ogrenirken bireysel hayatimizda olup bitenleri yansıtmaktadır.
Cin taocular’dan Essene hahamlarina, Hristiyanlardan Muslumanlara kadar her kulturden bilgeler orta yolu, her seyin kararini savunmuslardır. Bununla birlikte denge her zaman aşırı uçlardan kaçınmaya bagli degildir. Denge ayrıca zaman zaman aşırı uçları da araştırıp, keşfetme, sarkacı dengede tutmak icin her iki tarafa da esit dikkat gosterme yetenegini icerir. Bazen aşırı çalışır, bazen aşırı dinleniriz. Her iki tarafı da esit kullandıgımız surece dengede kalır, sonunda yine merkeze doneriz.
Farklı yaradılışlarımız, duzenlerimiz ve yapılarımız nedeniyle dengeyi olusturan her sey birbirimiz icin farklı olabilir. Sınırlarımızı sınayarak, her iki aşırı ucları arastirarak ve sonuclarindan ders alarak denge noktamızı buluruz. Baskalarının ogutleri ve deneyimleri bize uymayabilir. Deneyim her zaman en kolay ogrenme yolu olmayabilir ama en emin yollardan biridir.
Hayatımızı bu yasanın ısıgında gozden gecirmemiz, kendimizi daha iyi bir perspektifle gormemize, uygun duzeltmeleri yapmamıza ve daha derin bir saglikli, uyum ve ic huzuru duygusuna kavusmamıza yardımcı olur.
VERME&ALMA’NIN SIRRI: Her neye ihtiyac duydugumuzu hissediyorsak, bu gercekte, derin benligimizden gelen ve ihtiyac duydugumuz seyin aslında en cok vermemiz gereken şeydir.
“İkiyi bir yaptıgınız zaman ve dışınızı da içiniz gibi, ve yukarıyı da asagisi gibi yaptıgınız zaman; erkegi ve disiyi bir yaptiginiz zaman, iste o zaman Tanrı’nın alemine gireceksiniz” Hülya BALIKAVLAYAN
Denge kozmik, biyolojik, ve kisisel duzeylerde bizim (bedenimiz, zihnmiz ve duygularimiz) icin gecerldir. Bize, yaptigmiz herhangi biseyi fazla ozeniip yorularak yada bastan savma yapabilecegimizi ve sonra kacinilmaz olarak obur taraf dogru sallanacagimizi hatirlatir.
Eger yer cekimi evreni bir arada tutan zamk ise, denge onun sırlarını meydana cıkaran anahtardır. Tum kutbiyetlerin ( sıcak-soguk, hızlı-yavas, asagi-yukari, gurultu-sakin) arasında bir denge noktası, merkez yer alır. Dunya’nin kendisi de canli bir organizma gibi fonksiyon yapmaktadır. Onun uzerindeki hucreleri olusturan biz insanlar, dolasim sistemini olusturan okyanuslar ve ruzgarlar da ayrıca denge halnde var olmaliyiz. Bir anlamda halen yuzyuze oldugumuz ekolojik dram bizler olgunlasirken ve kendimize ozgu denge hallerimizi ogrenirken bireysel hayatimizda olup bitenleri yansıtmaktadır.
Cin taocular’dan Essene hahamlarina, Hristiyanlardan Muslumanlara kadar her kulturden bilgeler orta yolu, her seyin kararini savunmuslardır. Bununla birlikte denge her zaman aşırı uçlardan kaçınmaya bagli degildir. Denge ayrıca zaman zaman aşırı uçları da araştırıp, keşfetme, sarkacı dengede tutmak icin her iki tarafa da esit dikkat gosterme yetenegini icerir. Bazen aşırı çalışır, bazen aşırı dinleniriz. Her iki tarafı da esit kullandıgımız surece dengede kalır, sonunda yine merkeze doneriz.
Farklı yaradılışlarımız, duzenlerimiz ve yapılarımız nedeniyle dengeyi olusturan her sey birbirimiz icin farklı olabilir. Sınırlarımızı sınayarak, her iki aşırı ucları arastirarak ve sonuclarindan ders alarak denge noktamızı buluruz. Baskalarının ogutleri ve deneyimleri bize uymayabilir. Deneyim her zaman en kolay ogrenme yolu olmayabilir ama en emin yollardan biridir.
Hayatımızı bu yasanın ısıgında gozden gecirmemiz, kendimizi daha iyi bir perspektifle gormemize, uygun duzeltmeleri yapmamıza ve daha derin bir saglikli, uyum ve ic huzuru duygusuna kavusmamıza yardımcı olur.
VERME&ALMA’NIN SIRRI: Her neye ihtiyac duydugumuzu hissediyorsak, bu gercekte, derin benligimizden gelen ve ihtiyac duydugumuz seyin aslında en cok vermemiz gereken şeydir.
“İkiyi bir yaptıgınız zaman ve dışınızı da içiniz gibi, ve yukarıyı da asagisi gibi yaptıgınız zaman; erkegi ve disiyi bir yaptiginiz zaman, iste o zaman Tanrı’nın alemine gireceksiniz”
Hülya BALIKAVLAYAN