Kibirli bir lisan alimi bir gemiye binmiş ve gemiciye dönüp: - Sen hiç nahiv okudun mu arkadaş, diye sormuş. Beriki; hayır, deyince aşağılayıcı bir uslupla: - Vah, vah! Ömrünün yarısı boşa gitmiş dostum, demiş. Gemici üzülmüş ama sabredip susmuş. Bir müddet sonra fırtına çık mış ve girdaba yakalanan gemi batmaya başlamış. Kaptan can tela...şına düşen dil alimine: - Hey nahivci, demiş, sen yüzme biliyor musun? Beriki; hayır, cevabını vermiş. Bunu üzerine gemici: - Desene, demiş. Şimdi senin de ömrünün tamamı gitti. Hz. Mevlânâ bu hikâyeden birden fazla ahlâki sonuç çıkarıyor. Ezcümle demek istiyor ki; her bilgi her yerde geçmez. Şayet denizdeysen gramer bilmenin sana hiçbir yararı yok. Diğer taraftan bilgi bir varlık iddiasıdır, oysa denizde olana varlık değil, yok olma bilgisi lazım. Nasıl ki su önce öldürür sonra ölüyü başında taşırsa, sen de ölü gibi ol ki su seni taşısın. Yoksa kendi bilgi ve kabiliyetine güvenen kişinin bu deryadan kurtulması zor.MEVLANA
