elfida Discussion started by elfida 14 years ago

mutsuzluğunu hissettiğimda, seni mutsuz eden herşeyi terketmen için

kendini çıkmaz sokakların aralarında bulduğunda, yolunu bulabilmen için

"beni kimse sevmez, istemez" diye düşündüğünde, sevildiğini ve istendiğini bilmen için

gözlerin acılardan dolup dolup boşaldığında, gözyaşlarını silip, "tüm bunlar geçici" demek için

hayatın ne kadar çile dolu olduğunu, hiçbir şeyin çekilir gibi olmadığını düşündüğünde, sana "bu dünyada herşeyden daha değerli" olduğunu hatırlatmak için

umutsuzluğa kapıldığında, kendini beceriksiz, hiçbir işe yaramaz biri olarak gördüğünde, aslında neler başardığını, neler yaptığını göstermek için

yalnızlığına tükenircesine üzüldüğünde, sana hiçbir zaman yalnız olmadığını söylemek için

ve kaybolduğun derin duygularından, seni çekip çıkartmak ve sana verilmiş olan "yaşam hakkını" en güzel şekilde değerlendirmen için

kalbine sessizce dokunuyorum...

beni gözlerinle değil, kalbinle ara...

çünkü ben senin gözlerinin göremediği, kalbinin hissettiği acıların ötesindeyim.

acılarına gitmeleri için izin verdiğin zaman göreceksin...

BEN HEP ORADAYDIM...

alıntı