Gün içinde sinirlendiğim, üzüldüğüm olayları akşamları dönüştürme çalışması yapıyorum. Ancak beni çok üzen olayları, o günün akşamında dönüştürmekte zorlanıyorum. Özellikle kendimi affedemiyorum. Ancak olayın üzerinden bir süre geçip benim üzerimdeki etkisi azalınca olayı daha rahat dönüştürebiliyorum, affetmemi yapabiliyorum. Fakat bazen bu sinirlendiğim olayları dönüştürmediğim süre içerisinde nezle oluyorum ve bu üzüldüğüm olaydan kaynaklandığını fark ediyorum. Bu durum sıkça başıma geliyor. Böyle olmasını istemiyorum. Çalışmalarımı nasıl yönlendirmemi tavsiye edersiniz?
CEVAP:
İçindeki enerjilerin en güzel dönüşme anları en sert olduğun anlardır. O sert olduğun anda enerji, alıp da fark edesin diye tam tepe noktasına çıkmıştır. Sen onun sakinleşmesini ve aşağıya inmesini beklersen egonun bir oyununa gelip senin önüne başka bir korku ismi ve başka bir sahne çıkarabilir. O sakinleşme devresi iyi bir devre değildir ve egonun eline geçme devresidir. Bu devre, egonun uydurmalarının üreme devresidir.
Ben kendimde en güzel çalışmaları, en öfkeli anlarımda kendimle başbaşa olabileceğim bir yere girerek (tuvalet vs.) derin nefes alıp verip “Şu anda yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum,” cümlesinden sonra “PEKİ, ŞİMDİ BANA NE OLDU? PEKİ, ŞİMDİ BANA KARŞIMDAKİ NE YAPMIŞ OLDU?” diye çok kararlı sorular sorarak, hatta nefes alamayacak hale gelene kadar kendime sorular sorarak altındaki korkuyu bulup dışarı çıkarırdım ve o anda yapacağım bir sevgiye dönüştürme çalışması ile (korku dönüştürme çalışması) anında dönüşümümü yapardım. Olumlamalarımı da bütün gün, ben o olana kadar tekrarlardım. Aynı şekilde çalışmanı tavsiye ederim.
Tarih:
30 Ocak 2009
Konu:
Korkuların tetiklendiği anlar
SORU:
Merhaba hocam,
Gün içinde sinirlendiğim, üzüldüğüm olayları akşamları dönüştürme çalışması yapıyorum. Ancak beni çok üzen olayları, o günün akşamında dönüştürmekte zorlanıyorum. Özellikle kendimi affedemiyorum. Ancak olayın üzerinden bir süre geçip benim üzerimdeki etkisi azalınca olayı daha rahat dönüştürebiliyorum, affetmemi yapabiliyorum. Fakat bazen bu sinirlendiğim olayları dönüştürmediğim süre içerisinde nezle oluyorum ve bu üzüldüğüm olaydan kaynaklandığını fark ediyorum. Bu durum sıkça başıma geliyor. Böyle olmasını istemiyorum. Çalışmalarımı nasıl yönlendirmemi tavsiye edersiniz?
CEVAP:
İçindeki enerjilerin en güzel dönüşme anları en sert olduğun anlardır. O sert olduğun anda enerji, alıp da fark edesin diye tam tepe noktasına çıkmıştır. Sen onun sakinleşmesini ve aşağıya inmesini beklersen egonun bir oyununa gelip senin önüne başka bir korku ismi ve başka bir sahne çıkarabilir. O sakinleşme devresi iyi bir devre değildir ve egonun eline geçme devresidir. Bu devre, egonun uydurmalarının üreme devresidir.
Ben kendimde en güzel çalışmaları, en öfkeli anlarımda kendimle başbaşa olabileceğim bir yere girerek (tuvalet vs.) derin nefes alıp verip “Şu anda yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum,” cümlesinden sonra “PEKİ, ŞİMDİ BANA NE OLDU? PEKİ, ŞİMDİ BANA KARŞIMDAKİ NE YAPMIŞ OLDU?” diye çok kararlı sorular sorarak, hatta nefes alamayacak hale gelene kadar kendime sorular sorarak altındaki korkuyu bulup dışarı çıkarırdım ve o anda yapacağım bir sevgiye dönüştürme çalışması ile (korku dönüştürme çalışması) anında dönüşümümü yapardım. Olumlamalarımı da bütün gün, ben o olana kadar tekrarlardım. Aynı şekilde çalışmanı tavsiye ederim.
İyi çalışmalar,
Yolun açık olsun,
Nil Avunduk