o sabah acelem yoktu. tramvaydan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım. bu arada gözüme benim önümde yürüyen ve benimle birlikte tramvaydan inen üç kişi takıldı.
en öndeki sanki arkasından biri kovalıyormuş gibi hızlı adımlarla yürüyordu. arkasından gideni bir hayli geride bırakmıştı. kendi kendime; "bu adam hayatta mutlaka başarılı olur" dedim. onun arkasından giden sakin adımlarla yürüyordu.
"belki bu adam da hayatta bir şeyler başarabilir" diye mırıldandım.
en arkadan giden ise sanki nereye gideceğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu. onun için ise; "işte" dedim, "hayatta hiçbir işe yaramayacak bir serseri!"
derken aklıma bir şey geldi. ben bu adamların üçünün de gerisindeydim!
kıssadan hisse: evet başkalarının hali ile uğraşan kendi halini göremez. başkalarının kusurunu araştırmak, insanı kendi kusurlarını görmekten alıkoyan, çok çirkin bir hastalıktır...
o sabah acelem yoktu. tramvaydan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım. bu arada gözüme benim önümde yürüyen ve benimle birlikte tramvaydan inen üç kişi takıldı.
en öndeki sanki arkasından biri kovalıyormuş gibi hızlı adımlarla yürüyordu. arkasından gideni bir hayli geride bırakmıştı. kendi kendime; "bu adam hayatta mutlaka başarılı olur" dedim. onun arkasından giden sakin adımlarla yürüyordu.
"belki bu adam da hayatta bir şeyler başarabilir" diye mırıldandım.
en arkadan giden ise sanki nereye gideceğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu. onun için ise; "işte" dedim, "hayatta hiçbir işe yaramayacak bir serseri!"
derken aklıma bir şey geldi. ben bu adamların üçünün de gerisindeydim!
kıssadan hisse: evet başkalarının hali ile uğraşan kendi halini göremez. başkalarının kusurunu araştırmak, insanı kendi kusurlarını görmekten alıkoyan, çok çirkin bir hastalıktır...