pınar Discussion started by pınar 14 years ago

ŞÜKÜR DUASI...
 
Şimdi şükrediyorum. Yaşadığım her şey için.
Özellikle de başlangıçta kötü sandığım her şey için. Gözyaşlarım, korkularım için.
Onların benim tarafımdan yaratıldığını kabul ediyorum.
Onları kucaklıyorum.
Onlar benim gelişmem ve kendimi fark etmem için kullandığım araçlardı.
Yanlışlarımı ve doğrularımı kucaklıyorum.
Yaptıklarımı ve yapmadıklarımı...
Onlardan gerekli dersi çıkardım.
Şimdi ancak  beni gerçekten iyi hissettirecek duygu ve düşünceleri seçiyorum.
Bütün yaşadıklarım arasından deneyimin  özünü ve anlamını alıyor, bilgeliğini alıyor ve ağırlıklarını  bırakıyorum..
Yaşadığım her anı kutsuyorum. Bunlar için kendimi   kutluyorum.
O, beni  her zaman en iyi yerde barındırdı ve en iyi şekilde korudu.
Şimdi ben özümdeki o olağanüstü parlaklığı fark  ediyorum.
Gücümü fark ediyorum ve kullanıyorum.
Onlar sayesinde; geçmişte yaptığım  yanlışlıklar ve deneyimler sayesinde bu anlayışa erdim.
Tanrıya teşekkür ediyorum bana bu imkânı verdiği için.
Seçtiğim özgürce ve seçimlerin sonuçlarını yaşadım kahramanca.
İnsan olmanın onurunu yaşadım.
Hayatı yalnız  başıma, doğru ve yanlışın açık ve net olarak orada olmadığı  bir yerde denedim.
Düşe  kalka öğrendim. Ağlaya güle.
Kâh korktum yerimde çakılı kaldım, kâh birilerinden medet umdum, kâh başkalarının dümen suyunda yaşadım.
Olsun! Onlar benim hayatımdı...
Bütün  bunları denemeye hakkım vardı  ben de denedim..
Hiçbir bahanenin ve  mazeretin arkasına saklanmadan ortaya çıkıp sorumluluğumu kabul ediyorum.
Kimseyi kınamıyor, suçlamıyorum ve kızmıyorum.
Kucaklıyorum bütün deneyimlerimi..
"Keşke"demiyorum"ama!" demiyorum.
Sadece    "EVET !"    diyorum.