br />h2 class="MsoNormal">Demiri çekip ipi çözdüm. Teknemle açıldım denize. Dolaştım durdum zamandan ve mekândan habersiz. Güneşin kaç defa doğup kaç defa battığını bilmeden… O’u görmüştüm ya bir kere, bulmadan geri dönemezdim.
br />h2 class="MsoNormal">Denizde en küçük bir kımıltısında yüreğim bir kuş oldu, ağzım kilitlendi, ne yapacağımı bilemedim. Dürbünümle bakıncaya kadar kaybolur gidiyordu, o kımıltılar. Belki başka bir şeydi, belki de O’ydu. Sonra da kendime kızardım; bu kadar heyecan, bu kadar telaş neden? Oysa sakinliktir beni cesaretlendiren ve doğru yöne götüren.
br />h2 class="MsoNormal">Bir gün, deniz alabildiğine dalgalı, hırçın mı hırçın, sanki kızmış da bir oradan bir oraya dalgalarını savuruyordu. Bense teknemin en üst yerinden uzaklıkları dürbünlüyordum. Birden dalgaların yükselişiyle kaybolan, inişiyle görünen bir kara parçası gördüm. Sanki bir rüyadaymışım gibi belli belirsiz, bir görünüp bir kaybolan, bir kara parçası. İyice yaklaştığımda, gerçek olduğunu anladım. Kayalıklar üzerinde aradığım gerçeği gördüm. Birden öyle delice, öylesine sevinçle çarpmaya başladı ki yüreğim, dizlerim çözüldü yere çöktüm. Yavaş, yavaş kendime geldim. Baktım hala orda duruyordu, O. Ama yediğim lokma boğazımda kalır gibi sevincim de kursağımda kaldı. Öylesine kayalık, öylesine dalgalar vardı ki, O’na ulaşmak mümkün görünmüyordu. O kadar yakınken yanına ulaşamamak… Kim olursa olsun insanı çıldırtan bir durumdu. Teknemle yanaşsam, parçalanabilirdi. Heyecandan seslenemiyordum. Geriye tek çare kalıyordu. Ulaşmak için yüzmek!
< r />br />2 class="MsoNormal">Olduğum gibi hiç düşünmeden, verdim kendimi azgın dalgalar içine. Dalgalar öyle yükseliyordu ki, düşerken bir ordu devriliyordu üstüme. Her kulacım tarifsiz zamanlar alıyordu. Ne ileri gitmek ne de geriye dönmek mümkün görünmüyordu. Zaman dalgaların her kıyıya varışıyla ölçülür olmuştu. Günün kaç kez göründüğünü sayamaz oldum. Kımıldayacak hale geldiğinde kollarım, bir kaya parçasına sarılıyordum. Sanki O’na ulaşmışçasına sarılıyordum, hayaller içinde. Umudumu, cesaretimi yeniliyordum düşlerimle. Dağ yüksekliğinde dalgalar, alıp atıverse beni O’nun yanına, kayalara çarpmadan, bir çırpıda. Bu düşünceyle çıkıyordum dev dalgaların en üstüne. O zaman görüyordum O’nu, tüm güzelliğiyle; saf ve berrak, ışıklar içinde. Bu doyumsuz seyir, bir anda bitip devriliyordum köpükler içine. Tam ulaştım derken kendime, kalenin surlarına çarpmış gibi oluyordum, o yaman kayalara. Her deneyişimin ardından, önce güzellik sonra yara… Direncime geçit vermiyor surlaşmış kayalar.
< r />br />2 class="MsoNormal">Sesleniyorum, avazım çıktığı kadar.
< r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et yüreğim parçalanıyor!
< r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et yüreğim!
< r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et!
< r />br />2 class="MsoNormal">Yardım!
< r />br />2 class="MsoNormal">Yar!
< r />br />2 class="MsoNormal">Yar… Diyerek uyandım. Her yanım sırılsıklam. Boğazımda bir düğüm, yutkunamıyorum. Ne kadar bu halde kaldığımı anımsamıyordum. Donup kalmıştım. Zamanda durmuştu. Neydi bu yaşadığım. Rüya mı? Ama her yanım acıyor. Vücudumun her yerinde yaralar var sanki. Yavaş, yavaş sakinleştiğimde kaskatı olduğumu anladım. Hiçbir yerimi kımıldatamıyordum. Öylece yatmaya devam ettim. Düşünceler doluşmaya başladı. Aradığım O gerçek neydi? O içimde miydi? Dışarıda mı? Anladın ki, O içimdeydi. Yöneldim içimdeki denize. Kendimi yeniden keşfetmeye.
< r />br />2 class="MsoNormal">Serdar Sarper
RÜYA MI GERÇEK Mİ?
br />h2 class="MsoNormal">Demiri çekip ipi çözdüm. Teknemle açıldım denize. Dolaştım durdum zamandan ve mekândan habersiz. Güneşin kaç defa doğup kaç defa battığını bilmeden… O’u görmüştüm ya bir kere, bulmadan geri dönemezdim.
br />h2 class="MsoNormal">Denizde en küçük bir kımıltısında yüreğim bir kuş oldu, ağzım kilitlendi, ne yapacağımı bilemedim. Dürbünümle bakıncaya kadar kaybolur gidiyordu, o kımıltılar. Belki başka bir şeydi, belki de O’ydu. Sonra da kendime kızardım; bu kadar heyecan, bu kadar telaş neden? Oysa sakinliktir beni cesaretlendiren ve doğru yöne götüren.
br />h2 class="MsoNormal">Bir gün, deniz alabildiğine dalgalı, hırçın mı hırçın, sanki kızmış da bir oradan bir oraya dalgalarını savuruyordu. Bense teknemin en üst yerinden uzaklıkları dürbünlüyordum. Birden dalgaların yükselişiyle kaybolan, inişiyle görünen bir kara parçası gördüm. Sanki bir rüyadaymışım gibi belli belirsiz, bir görünüp bir kaybolan, bir kara parçası. İyice yaklaştığımda, gerçek olduğunu anladım. Kayalıklar üzerinde aradığım gerçeği gördüm. Birden öyle delice, öylesine sevinçle çarpmaya başladı ki yüreğim, dizlerim çözüldü yere çöktüm. Yavaş, yavaş kendime geldim. Baktım hala orda duruyordu, O. Ama yediğim lokma boğazımda kalır gibi sevincim de kursağımda kaldı. Öylesine kayalık, öylesine dalgalar vardı ki, O’na ulaşmak mümkün görünmüyordu. O kadar yakınken yanına ulaşamamak… Kim olursa olsun insanı çıldırtan bir durumdu. Teknemle yanaşsam, parçalanabilirdi. Heyecandan seslenemiyordum. Geriye tek çare kalıyordu. Ulaşmak için yüzmek! <
r />br />2 class="MsoNormal">Olduğum gibi hiç düşünmeden, verdim kendimi azgın dalgalar içine. Dalgalar öyle yükseliyordu ki, düşerken bir ordu devriliyordu üstüme. Her kulacım tarifsiz zamanlar alıyordu. Ne ileri gitmek ne de geriye dönmek mümkün görünmüyordu. Zaman dalgaların her kıyıya varışıyla ölçülür olmuştu. Günün kaç kez göründüğünü sayamaz oldum. Kımıldayacak hale geldiğinde kollarım, bir kaya parçasına sarılıyordum. Sanki O’na ulaşmışçasına sarılıyordum, hayaller içinde. Umudumu, cesaretimi yeniliyordum düşlerimle. Dağ yüksekliğinde dalgalar, alıp atıverse beni O’nun yanına, kayalara çarpmadan, bir çırpıda. Bu düşünceyle çıkıyordum dev dalgaların en üstüne. O zaman görüyordum O’nu, tüm güzelliğiyle; saf ve berrak, ışıklar içinde. Bu doyumsuz seyir, bir anda bitip devriliyordum köpükler içine. Tam ulaştım derken kendime, kalenin surlarına çarpmış gibi oluyordum, o yaman kayalara. Her deneyişimin ardından, önce güzellik sonra yara… Direncime geçit vermiyor surlaşmış kayalar. <
r />br />2 class="MsoNormal">Sesleniyorum, avazım çıktığı kadar. <
r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et yüreğim parçalanıyor! <
r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et yüreğim! <
r />br />2 class="MsoNormal">Yardım et! <
r />br />2 class="MsoNormal">Yardım! <
r />br />2 class="MsoNormal">Yar! <
r />br />2 class="MsoNormal">Yar… Diyerek uyandım. Her yanım sırılsıklam. Boğazımda bir düğüm, yutkunamıyorum. Ne kadar bu halde kaldığımı anımsamıyordum. Donup kalmıştım. Zamanda durmuştu. Neydi bu yaşadığım. Rüya mı? Ama her yanım acıyor. Vücudumun her yerinde yaralar var sanki. Yavaş, yavaş sakinleştiğimde kaskatı olduğumu anladım. Hiçbir yerimi kımıldatamıyordum. Öylece yatmaya devam ettim. Düşünceler doluşmaya başladı. Aradığım O gerçek neydi? O içimde miydi? Dışarıda mı? Anladın ki, O içimdeydi. Yöneldim içimdeki denize. Kendimi yeniden keşfetmeye. <
r />br />2 class="MsoNormal">Serdar Sarper