sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek.
yumuşacık kalbimizin farkedilmesi, naif yönlerimizin keşfedilmesi, cesaretsizliğimizin anlaşılması, korkularımızın paylaşılması, sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız. ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın altında. hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden.
deniz minareleri, midyeler, kaplumbağalar ve kirpiler gibi.
sahiden koruyor mu bu çatlamamış sert kabuk?
kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi?
yoksa zarar mı veriyor, bu ürkeklik, bu kabuk bize? hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi? duygularımızı bastırıyor, elele tutuşmamızı engelliyor mu?
eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam, bir yıldız kadar parlak; ne çıkar bir ateş böceği sansalar beni?
belki en hoyrat yürek bileateşböceğinin, o uçucu, masum, sevimli çocuksuluğuna el kaldırmaya kıyamaz.
düşünüyorum da;
sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek.
yumuşacık kalbimizin farkedilmesi, naif yönlerimizin keşfedilmesi, cesaretsizliğimizin anlaşılması, korkularımızın paylaşılması, sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız. ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın altında. hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden.
deniz minareleri, midyeler, kaplumbağalar ve kirpiler gibi.
sahiden koruyor mu bu çatlamamış sert kabuk?
kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi?
yoksa zarar mı veriyor, bu ürkeklik, bu kabuk bize? hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi? duygularımızı bastırıyor, elele tutuşmamızı engelliyor mu?
eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam, bir yıldız kadar parlak; ne çıkar bir ateş böceği sansalar beni?
belki en hoyrat yürek bileateşböceğinin, o uçucu, masum, sevimli çocuksuluğuna el kaldırmaya kıyamaz.
alıntı