Hayatta her şeyin insanlar için olduğunu bilirseniz,
başınıza gelen kötü olayları, acıları, üzüntüleri olgunlukla karşılayabilirsiniz.
Hayatın size karşı adaletsiz davrandığını düşünmeden, kendinize acımadan ...
Olduğu haliyle kucaklayabilirsiniz yaşamı...
Acısıyla tatlısıyla.
Böyle yaptığınız zaman ilerleyebilirsiniz ancak.

Ölümü ve hayatı aynı olgunlukla karşılayabilirsek eğer, hayatı daha çok sevebiliriz.
Başımıza gelen ne olursa olsun, isyan etmeden hayatı sevmeye devam edebiliriz.

Eğer mutlu olmak istiyorsanız, öfkeyi, nefreti, intikam duygularını da bir kenara bırakmanızı öneririm size ...
Çünkü ben öğrendim ki; bağışlamak insanı özgür bırakıyor...
Çoğunlukla acımasız ama çoğu zaman güzel,
çoğunlukla adaletsiz ama çoğu zaman şefkatli,
çoğunlukla savaşmayı gerektiren ama zaferlerle taçlandıran,
kimi zaman ağlatan kimi zaman güldüren ...
İşte böyle bir şeydir hayat.

Eğer hayata bakışınız olumsuzsa hayatınızı değiştirmeye çalışmayın,
bakan gözlerinizi değiştirin, hayatınızın nasıl değiştiğini göreceksiniz.

Size bir kötü bir de iyi haberim var.
Kötü haber ; hayatta çetin günleriniz mutlaka olacak.
Her şeyi bırakıp gitmek isteyeceğiniz günler de olacak.
Hayatın aslında güzel olmadığını düşüneceğiniz anlar da olacak ...
Hem de pek çok.
Hatta öyle bir gün gelecek ki "dibe vurduğunuzu" düşüneceksiniz.
İyi haber ; o gün geldiğinde, dibe vurduğunuzda zirveden başka gidecek yeriniz kalmayacak.
Tabii başınızı kaldırıp zirveye bakmayı bilirseniz eğer...
Aksi halde dibe vurmuşken bir de üzerinize toprak döküp orada diri diri gömülmeniz olası.

"Ben hayatımda hiç dibe vurmadım, hayatım mükemmel" diyorsanız,
siz bu gezegende yaşamıyorsunuz demektir.

Trajediler yaşamış bazı insanlar neredeyse aşkın bir özgürlüğe sahiptirler,
çünkü "en kötüsüyle" karşılaşmış ve ona dayanmışlardır.
Onlar artık her şeyle yüzleşebileceklerini bilirler.
Onların yaşamı sevmeleri için yaşamın cennet gibi olması gerekmez.

Zengin ve ünlü kişilerin yaşamlarını izlemekten ne kadar zevk alırsak alalım,
dünyanın ün ve servete kıyasla,
sessiz hatta görünmez dürüstlük, iyilik ve cömertlik eylemlerinden
daha derin bir biçimde etkilendiğini biliriz.
Istırap çektiğimizi fark ettiğimiz her seferinde,
bu harekete geçip hayatımızda değişiklikler yapmaya hazır olduğumuzun bir işaretidir.
O halde bize düşen ıstırabımızı araştırmak,
onun farkında olmak,
gerçekten acı çektiğimizi kabul ve tasdik etmektir.
Bu şekilde ıstırap bir armağan olabilir.
O dikkatimizi çeker ve artık harekete geçmemizin,
yeni davranışları öğrenmemizin,
yeni meydan okumaları kabul etmemizin zamanının geldiğini gösterir.

Carol S. Pearson dan alıntı..