duy şikayet etmede her an bu ney,

anlatır hep ayrılıkları bu ney.

 

der ki; feryadım kamışlıktan gelir

duysa her kim, gözlerinden kan gelir.

 

ayrılıktan parçalanmış bir yürek,

isterim ben, derdimi dökmem gerek.

 

şayet aslında biraz ayrılsa can,

öyle bekler, vuslata ersin zaman.

 

ağladım her yerde hep ah eyledim,

gördüğüm her kul için ''dostum'' dedim.

 

herkesin zannında dost oldum ama,

kimse talip olmadı esrarıma.

 

hiç değil feryadıma sırrım uzak,

gözde lakin yok ışık, duymaz kulak.

 

aşikardır can-beden, gör insanı,

yok izin, görmez fakat insan canı.

 

ney sesi tekmil hava oldu ateş,

hem yok olsun, kimde yoksa bu ateş!

 

ateş ateş olmuş dökülmüştür ney'e,

cezbesi aşkın karışmıştır meye.

 

yardan ayrı dostu ney dost kıldı hem,

perdesinden perdemiz yırtıldı hem.

 

kanlı yoldan ney sunar hep arzıhal,

hem verir mecnunun aşkından misal.

 

ney zehir, hem panzehir, ah nerde var,

böyle bir dost, böyle özlemli bir yar?

 

sırrı bu aklın, bilinmez akl-ile,

tek kulaktır müşteri ancak dile.

 

sırf keder, gam, gitti kaç gün, kaç gece,

geçti yanlışlarla günler, öylece.

 

geçse günler, korku yok, her şey masal,

ey temizlik örneği, sen gitme kal!

 

kandı her şey, tek balık kanmaz sudan,

gün uzar, rızkın eğer bulmazsa can.

 

anlamaz olgun adamdan bil ki ham,

söz uzar, kesmek gerektir vesselam!