Benim fikrime göre, Yeni Çağ düşüncesinde yaşamdaki bazı zorluklarla başa çıkma aracı olarak yadsımayı teşvik eden oldukça toksik bir unsur vardır (örneğin sihirli düşünme). Ve şüphesiz, dünyamızın şu andaki ve yükselmekte olan çılgınlığı, birçoğumuzun başa çıkamayacağı kadar giderek artıyor. Ama eğer bunu okuyan biri yadsımanın şu andaki zaman çizgilerimizin realiteleri ile başa çıkmak için kabul edilebilir bir araç olduğunu düşünüyorsa, Hathorların bunun oldukça tersine olan bir şey söylediklerini işaret etmek isterim.
Zaman çizgilerinde sıçrama sanatının bir parçası, deneyimlemeyi arzuladığımız zaman çizgisinin vizyonunu ve titreşim imzasını taşımaktır. Ama aynı zamanda, içinde bulunduğumuz zaman çizgisinin asıl realitelerine dikkat etmemiz gerekiyor. Bu, dünyalar arasında yaşamaktır ve Hathorların bizi çağırdıkları bu tür üstatlıktır.
Zaman çizgilerinde sıçramayı seçenlerin çoğunun (kendim dahil) öğrenme kavisi ile karşılaşacaklarından şüpheleniyorum, bu kaviste yeni zaman çizgisine sıçrayabilmekte yetersiz kalacağız ve/veya bunu sürdürmekte başarısız olacağız. Yeni bir ustalık öğrenilirken bu tamamen normaldir, ve evet bu esasen yeni bir yetenektir – mükemmel bir yetenek. Böylece hepimize, acemi zaman çizgisi sıçrayıcılarına tavsiyem kendimize nazik olmak, kendini yargılamayı geride bırakmak ve bu tür bir öğrenme deneyimine iyi bir espri anlayışı ile girmektir. Ne de olsa, en azından bir perspektiften her şey büyük bir kozmik şakadır.
Kalplerimizi ve zihinlerimizi içinde yaşamayı dilediğimiz zaman çizgisinde tutarken, dönüşmekte olan (bazıları ölmekte olan diyecektir) bir uygarlığın realitelerinde nasıl seyrettiğimiz, hiç kuşkusuz bir sanat şekli olacaktır.
Ve böylece… Yaşayan Gizemin sanatçılarına, vizyon ile büyülenenlerinize ve sıçrama cesaretine sahip olanlara, kadehimi kaldırıyorum.
Sizi ve meşgul olmak üzere olduğumuz büyük girişimi selamlıyorum, ki bu girişim bir insan deneyimi yaşayan ruhsal varlıklar olarak kendi en yüksek niteliklerimize yükselmekten başka bir şey değil.
Benim fikrime göre, Yeni Çağ düşüncesinde yaşamdaki bazı zorluklarla başa çıkma aracı olarak yadsımayı teşvik eden oldukça toksik bir unsur vardır (örneğin sihirli düşünme). Ve şüphesiz, dünyamızın şu andaki ve yükselmekte olan çılgınlığı, birçoğumuzun başa çıkamayacağı kadar giderek artıyor. Ama eğer bunu okuyan biri yadsımanın şu andaki zaman çizgilerimizin realiteleri ile başa çıkmak için kabul edilebilir bir araç olduğunu düşünüyorsa, Hathorların bunun oldukça tersine olan bir şey söylediklerini işaret etmek isterim.
Zaman çizgilerinde sıçrama sanatının bir parçası, deneyimlemeyi arzuladığımız zaman çizgisinin vizyonunu ve titreşim imzasını taşımaktır. Ama aynı zamanda, içinde bulunduğumuz zaman çizgisinin asıl realitelerine dikkat etmemiz gerekiyor. Bu, dünyalar arasında yaşamaktır ve Hathorların bizi çağırdıkları bu tür üstatlıktır.
Zaman çizgilerinde sıçramayı seçenlerin çoğunun (kendim dahil) öğrenme kavisi ile karşılaşacaklarından şüpheleniyorum, bu kaviste yeni zaman çizgisine sıçrayabilmekte yetersiz kalacağız ve/veya bunu sürdürmekte başarısız olacağız. Yeni bir ustalık öğrenilirken bu tamamen normaldir, ve evet bu esasen yeni bir yetenektir – mükemmel bir yetenek. Böylece hepimize, acemi zaman çizgisi sıçrayıcılarına tavsiyem kendimize nazik olmak, kendini yargılamayı geride bırakmak ve bu tür bir öğrenme deneyimine iyi bir espri anlayışı ile girmektir. Ne de olsa, en azından bir perspektiften her şey büyük bir kozmik şakadır.
Kalplerimizi ve zihinlerimizi içinde yaşamayı dilediğimiz zaman çizgisinde tutarken, dönüşmekte olan (bazıları ölmekte olan diyecektir) bir uygarlığın realitelerinde nasıl seyrettiğimiz, hiç kuşkusuz bir sanat şekli olacaktır.
Ve böylece… Yaşayan Gizemin sanatçılarına, vizyon ile büyülenenlerinize ve sıçrama cesaretine sahip olanlara, kadehimi kaldırıyorum.
Sizi ve meşgul olmak üzere olduğumuz büyük girişimi selamlıyorum, ki bu girişim bir insan deneyimi yaşayan ruhsal varlıklar olarak kendi en yüksek niteliklerimize yükselmekten başka bir şey değil.
Size ve sevdiklerinize kutsamalar,
Tom Kenyon