Diğerleri ile ilişki içindeyken iki türlü empatik cevap veriyorsunuz. Ya Şefkat(Merhamet) duyuyorsunuz ya da Acıma(Ne yazık, eksiklik içinde) hissediyorsunuz. Bu cevaplardan biri varlığı güçlendirirken diğeri bütün gücünü elinden alıyor. Bu cevaplardan biri enerjiyi sınırlarken diğeri enerjiyi genişletiyor. Biri varlığa yardımcı olurken diğeri olmuyor. Biriyle hem kendinizi hem o varlığı güçsüzleştiriyorsunuz, böylece bunu yaparak hali hazırda kapatmış olduğunuz karmik döngülerin tekrar açılması için risk alıyorsunuz.
Varlıklara şefkat duyarak ya da acıma seçimini yaparak, anında ya onların varolan diğer dramalarından biri haline geliyorsunuz ya da kenara çekilerek kendi sunmuş olduğunuz ışıktan onların kendi mumlarını yakmalarına olanak sağlamış oluyorsunuz.
Bu iki cevaptan duruma daha az yardımcı olanı acıma duygusu içinde bulunmaktır. Acıma hissederek o varlığı savunmasız, inançsız, güçsüz, keşmekeş ve kuşku içinde olduğunu onaylamış oluyorsunuz. Böylece siz onlara kendi yaralanmışlığınızdan bağlanarak, gözlemlediğiniz bu hal size kendi acılarınızı hatırlatmaktadır. Bu acıma hali içindeyken onların acılarını onaylayarak, kendinizinde o şekilde acı çektiğini onlara hatırlatarak, bu acı konusunda yalnız olmadıklarını onlara gösteriyorsunuz. Bazen diğerleri güçsüz bir mekan içindeyken kurtarılmak isterler. Gerçekten onların kurtarıcısı olmaya gönülden istekli misiniz?
Şefkat(Merhamet) aslında daha fazla efor ister çünkü şefkatle çalışırken diğerleri için bir şey yapmak için, bazı şeylerin salınmaya ihtiyacı vardır. Şefkat size diğerlerinin yüksek hayrı için, neyin nasıl olması gerektiği konusunda soru sormaz. Hatta onların acıları size kendi acılarınızı hatırlatsa bile soru sormaz. Sizler kendi acılarınızı hatırlamak yerine, kendi şifalanmış merkezinizden durumu cevaplandırırsınız. Sizler diğerlerine güçlü olmak konusunda örnek teşkil edebilirsiniz ama onlar için güçlü olamazsınız.(Herkes kendi gücüne kendisi sahip çıkmak zorundadır)
Kendisine acınmasını isteyen her kimse, bilin ki kendi acı çekmelerinin onaylanmasını talep ediyordur. Sizin şefkat ile yaklaşımınıza karşılık onların vereceği cevap öfke olacaktır çünkü siz onlara acı çekmenin bir seçim olduğunu hatırlatıyorsunuz. Güçlü bir varlık için bu seçimdir. Onlar gibi bir zamanlar acı çekmişken bunu hatırlatmaya ihtiyacınız var mı? veya Kendi gücünüzü bulduğunuz için minnetar mısınız? ve diğerlerine bu gücü kendilerinde bulabileceklerini göstermek istermisiniz?
Bu dönüşüm zamanlarında şefkati kullanarak herhangi bir yarayı iyileştirme yeteneğinin herkeste olduğunu diğerlerine hatırlatın Böylece onlar kendi ışıldayan ışıklarını bulacaklardır ve acımaya gerek kalmayacaktır. Onlar kendi acılarını sonlandıracak yolu bulacaklardır. Tabi bu yol öncelikle kendini hatırlamaktan geçiyor. Kendini hatırlamak kendi iç ışığına sahiplenerek başka tesir alanları içindeyken ödün vermemekten geçiyor.
Diğerleri ile ilişki içindeyken iki türlü empatik cevap veriyorsunuz. Ya Şefkat(Merhamet) duyuyorsunuz ya da Acıma(Ne yazık, eksiklik içinde) hissediyorsunuz. Bu cevaplardan biri varlığı güçlendirirken diğeri bütün gücünü elinden alıyor. Bu cevaplardan biri enerjiyi sınırlarken diğeri enerjiyi genişletiyor. Biri varlığa yardımcı olurken diğeri olmuyor. Biriyle hem kendinizi hem o varlığı güçsüzleştiriyorsunuz, böylece bunu yaparak hali hazırda kapatmış olduğunuz karmik döngülerin tekrar açılması için risk alıyorsunuz.
Varlıklara şefkat duyarak ya da acıma seçimini yaparak, anında ya onların varolan diğer dramalarından biri haline geliyorsunuz ya da kenara çekilerek kendi sunmuş olduğunuz ışıktan onların kendi mumlarını yakmalarına olanak sağlamış oluyorsunuz.
Bu iki cevaptan duruma daha az yardımcı olanı acıma duygusu içinde bulunmaktır. Acıma hissederek o varlığı savunmasız, inançsız, güçsüz, keşmekeş ve kuşku içinde olduğunu onaylamış oluyorsunuz. Böylece siz onlara kendi yaralanmışlığınızdan bağlanarak, gözlemlediğiniz bu hal size kendi acılarınızı hatırlatmaktadır. Bu acıma hali içindeyken onların acılarını onaylayarak, kendinizinde o şekilde acı çektiğini onlara hatırlatarak, bu acı konusunda yalnız olmadıklarını onlara gösteriyorsunuz. Bazen diğerleri güçsüz bir mekan içindeyken kurtarılmak isterler. Gerçekten onların kurtarıcısı olmaya gönülden istekli misiniz?
Şefkat(Merhamet) aslında daha fazla efor ister çünkü şefkatle çalışırken diğerleri için bir şey yapmak için, bazı şeylerin salınmaya ihtiyacı vardır.
Şefkat size diğerlerinin yüksek hayrı için, neyin nasıl olması gerektiği konusunda soru sormaz. Hatta onların acıları size kendi acılarınızı hatırlatsa bile soru sormaz. Sizler kendi acılarınızı hatırlamak yerine, kendi şifalanmış merkezinizden durumu cevaplandırırsınız. Sizler diğerlerine güçlü olmak konusunda örnek teşkil edebilirsiniz ama onlar için güçlü olamazsınız.(Herkes kendi gücüne kendisi sahip çıkmak zorundadır)
Kendisine acınmasını isteyen her kimse, bilin ki kendi acı çekmelerinin onaylanmasını talep ediyordur. Sizin şefkat ile yaklaşımınıza karşılık onların vereceği cevap öfke olacaktır çünkü siz onlara acı çekmenin bir seçim olduğunu hatırlatıyorsunuz. Güçlü bir varlık için bu seçimdir. Onlar gibi bir zamanlar acı çekmişken bunu hatırlatmaya ihtiyacınız var mı? veya Kendi gücünüzü bulduğunuz için minnetar mısınız? ve diğerlerine bu gücü kendilerinde bulabileceklerini göstermek istermisiniz?
Bu dönüşüm zamanlarında şefkati kullanarak herhangi bir yarayı iyileştirme yeteneğinin herkeste olduğunu diğerlerine hatırlatın Böylece onlar kendi ışıldayan ışıklarını bulacaklardır ve acımaya gerek kalmayacaktır. Onlar kendi acılarını sonlandıracak yolu bulacaklardır. Tabi bu yol öncelikle kendini hatırlamaktan geçiyor. Kendini hatırlamak kendi iç ışığına sahiplenerek başka tesir alanları içindeyken ödün vermemekten geçiyor.