Başkalarının bizim adımıza yapamayacakları işler vardır. O işi biz kendimiz yapmak zorundayızdır. Bunun başka yolu yoktur. Bu işlerimizden birisi ve belki de en önemlisi şuurlanmaktır. Şuurlanmak, mutlaka ve mutlaka kendimiz tarafından yerine getirilecektir. Şuurlu olmak bizim görevimizdir. Şuurlu olmak kaderiyle yaratılmış olan bizler, şuurlanmak için tekâmül ederiz, tekâmül etmek için şuurlanırız.

Şuurlanmak; görmektir, bilmektir, anlamaktır ve yapmaktır. Bu melekeler her varlıkta bulunduğu seviyeye göre farklılıklar gösterir. Ama her varlığın programında, bulunduğu şuur seviyesini sürekli yükseltmesi emri silinmez şekilde yazılmıştır. Varlığın bulunuş amacı bir yerde bu emri yerine getirmektir. Yani varlık, var olduğu sürece şuurunu yükseltmekten sorumludur. Bu, varlığın, zaman dediğimiz süreklilikte şuur seviyelerinin değiştiğini ifade eder. Yine bu durum, her varlık özgün bir yapıda olduğundan varlıklar arasında neden şuur farklılıkları olduğunu açıklar. Özetle, hem her varlığın zaman içinde şuuru gelişir, hem de varlıkların taşıdığı şuurlar arasında az çok farklılıklar vardır.

Şuurlanmanın, şuur seviyesinin yükseltilmesinin her varlığın görevi olduğu ifade edildi. Varlık başlangıçta bu görevinin bilincinde değildir, bunu daha kendisi bile bilmemektedir. Ama var edilen hiçbir varlık sahipsiz ve başıboş bırakılmamıştır. Ona yavaş yavaş önce kendisinin farkında olması ve sonra sorumluluklarını öğrenmesi için uzun bir program çizilmiş ve bu programın gerçekleştirilmesinde yardımcı olacak yol göstericiler, rehberler ve yardımcılar tayin edilmiştir. Her varlığın var olduğu sürece görüp gözetenleri vardır. Onlar bu sonsuzca yolculukta belirli noktalarda varlığı yönlendirirler. Kendisine doğru ve hayırlı olanı bulması için acı tatlı, doğrudan ve dolaylı şekillerde yol gösterirler. Varlık bunları algıladığı ölçüde gelişimini gerçekleştirir. Bunun için gözlerini açması, algılarını güçlendirmesi gerekir. Bu kendisine kalmıştır. Özgürlük sınırları içerisinde hür iradesini hangi yönde kullanacağı sınavlarının konusudur. Yani kendisine yardımla görevli yardımcıları varlığa yol gösterirler, fakat onun adına hareket edemezler. İşin inceliği buradadır. Varlıktan, kendisinden sorumlu olduğunu idrak etmesi beklenir. İdrak ise zaman alır. Bu arada gösterici sınavlar devam edecektir. Olaylar şuurda kademe kademe ilerleme sağlar. Gelişimin hızı ve derecesi her varlıkta ayrı ayrı tezahür eder. Ama doğrusal olmasa da sürekli bir yükseliş seyri şuurda kendini gösterir. Gelişme, bir insan ömrüyle kıyaslandığında yavaştır, ama vardır.

Kuşkusuz her varlık bir kader planına tabidir. Kişisel özgürlüğün içerisinde yer aldığı bu İlahi sınır çerçevesinde sorumluluk bilincinde belli bir yere gelen varlıklar, şuurlanma gereğini açıkça hissederler. Ve şuurlanma ihtiyaçlarının giderek arttığını görürler. Bu görüş onlara hız kazandırır. Yapacaklarını net olarak görmeye başlarlar ve bulunuş amaçlarını gerçekleştirmekten başka bir hedefleri kalmaz. Kısıtlı bilgi seviyemiz içinde, bu duruma erişmiş varlıklar için şuurlanmış olanlar diyebiliriz. Bilinmez yolculuklarında onlar “yedi yerden geçirilmiş, yedi yerden dolaştırılmış” ve menzile yaklaştırılmışlardır.