Özünden kopuş yanılsaması ile yarattığın ayrı olma halinin travmasıdır. Bilinmeyenin sularına yol almak ve kendini tanımak istedin. Ruhunun daha önce ayak basmadığı boşlukta olmak kendini korumanı gerektirdi. Korku bu anlamda sana hizmet etmiştir. Sahte bir güvenlik alanı yaratmana ve görece bir güven duygusuna vesile olmuştur. Ayrılık yanılsaması derinleştikçe, korkularından çeşitlenen ve kendini içlerinde kaybettiğin sahte benliklerin yaşamının kontrolünü devraldı.
Korkularının neden var olduklarını gör. Tepkilerinin, bakış açının, inanç kalıplarının korkuların tarafından nasıl şekillendirildiklerini gör. İçlerinde barındırdıkları korku tohumlarına bak. Hayali bir "olması olasılığından korktukları” olasılık senaryolarının zihninde nasıl harekete geçtiğine arınmış gözlerle bak. Yaşamındaki deneyimlerin dinamiğini oluşturduklarını gör.
Korkularını gözleyebileceğin farkındalık alanına merkezlenmeyi seç. Ve bu seçiminle oluşan değişime izin ver. İzin ver ve kendine, gerçek özüne yer aç. Bunu senin adına bir başkası yapamaz. Bir şeyler seni bu seçim noktasına taşımak üzere vesile olabilir ancak seçimi yapacak olan kendinsin. Yaşamının sorumluluğunu al ve kendini tüm hallerinle kucakla.
Korku, aynı zamanda sevginin yokluğudur. Özünün temel niteliklerinden birisi olan sevgi, var oluşun tüm hallerini bir arada tutan ve organizmayı besleyen kan dolaşımı gibidir. Kanına karışmış olan “zehir”, bakış açındaki değişiklik ile bir panzehire dönüşebilir. Şifa, senin seçiminle ortaya çıkar.
Olduğunu sandığın şey değilsin. Sanıların, korkularının ürünüdür. Yaşam diye algıladığın şey sanılarının dansından ibarettir. Gerçek benliğin, özün, sanıların mecrasında mevcut değildi. Yanılsamanın dansını deneyimledin. İyi veya kötü değil, hepsi sadece birer deneyimdi.
Kendine yer aç. Gerçek Sen’in yaşamına akmasına izin ver. Gerçek Sen, zihnin mevcut olamadığı bir alanda, “şimdi”de sürekli mevcuttur. Bu sana geniş ve net bir görüş sunacaktır. “Şimdi”nde aldığın derin nefesler gerçek özünü hissetmene vesile olacaktır.
Bunu seçersen, yaşamın bir değişim sürecine girer. Bilincinin karanlık zindanlarına hapsetmiş olduğun ve yüzleşmekten kaçındığın tüm veçhelerin bu çağrıyı duyar ve sana, yaratılmış oldukları kaynağa dönerler. Değişime izin ver. Değişimden korkma. Değişimin, aynı zamanda başkalaşımındır. Sana sundukları açısından heyecanlıdır da. Kelebek olmak üzere başkalaşan tırtıl böceği bu duruma güzel bir örnektir.
Bu başkalaşım, kaçınılmazdır da. Zamanın ve mekanın ötesinde yapmış olduğun bir seçimle yaratmış olduğun bu döngü, seni kendi gerçek haline taşımaktadır.
Bırak ! Ve bilinebilir olanın sahte güvenlik duygusu, bilinmezliğin içindeki gerçek güven ile yer değiştirsin.
KORKU ve SEN
Özünden kopuş yanılsaması ile yarattığın ayrı olma halinin travmasıdır. Bilinmeyenin sularına yol almak ve kendini tanımak istedin. Ruhunun daha önce ayak basmadığı boşlukta olmak kendini korumanı gerektirdi. Korku bu anlamda sana hizmet etmiştir. Sahte bir güvenlik alanı yaratmana ve görece bir güven duygusuna vesile olmuştur. Ayrılık yanılsaması derinleştikçe, korkularından çeşitlenen ve kendini içlerinde kaybettiğin sahte benliklerin yaşamının kontrolünü devraldı.
Korkularının neden var olduklarını gör. Tepkilerinin, bakış açının, inanç kalıplarının korkuların tarafından nasıl şekillendirildiklerini gör. İçlerinde barındırdıkları korku tohumlarına bak. Hayali bir "olması olasılığından korktukları” olasılık senaryolarının zihninde nasıl harekete geçtiğine arınmış gözlerle bak. Yaşamındaki deneyimlerin dinamiğini oluşturduklarını gör.
Korkularını gözleyebileceğin farkındalık alanına merkezlenmeyi seç. Ve bu seçiminle oluşan değişime izin ver. İzin ver ve kendine, gerçek özüne yer aç. Bunu senin adına bir başkası yapamaz. Bir şeyler seni bu seçim noktasına taşımak üzere vesile olabilir ancak seçimi yapacak olan kendinsin. Yaşamının sorumluluğunu al ve kendini tüm hallerinle kucakla.
Korku, aynı zamanda sevginin yokluğudur. Özünün temel niteliklerinden birisi olan sevgi, var oluşun tüm hallerini bir arada tutan ve organizmayı besleyen kan dolaşımı gibidir. Kanına karışmış olan “zehir”, bakış açındaki değişiklik ile bir panzehire dönüşebilir. Şifa, senin seçiminle ortaya çıkar.
Olduğunu sandığın şey değilsin. Sanıların, korkularının ürünüdür. Yaşam diye algıladığın şey sanılarının dansından ibarettir. Gerçek benliğin, özün, sanıların mecrasında mevcut değildi. Yanılsamanın dansını deneyimledin. İyi veya kötü değil, hepsi sadece birer deneyimdi.
Kendine yer aç. Gerçek Sen’in yaşamına akmasına izin ver. Gerçek Sen, zihnin mevcut olamadığı bir alanda, “şimdi”de sürekli mevcuttur. Bu sana geniş ve net bir görüş sunacaktır. “Şimdi”nde aldığın derin nefesler gerçek özünü hissetmene vesile olacaktır.
Bunu seçersen, yaşamın bir değişim sürecine girer. Bilincinin karanlık zindanlarına hapsetmiş olduğun ve yüzleşmekten kaçındığın tüm veçhelerin bu çağrıyı duyar ve sana, yaratılmış oldukları kaynağa dönerler. Değişime izin ver. Değişimden korkma. Değişimin, aynı zamanda başkalaşımındır. Sana sundukları açısından heyecanlıdır da. Kelebek olmak üzere başkalaşan tırtıl böceği bu duruma güzel bir örnektir.
Bu başkalaşım, kaçınılmazdır da. Zamanın ve mekanın ötesinde yapmış olduğun bir seçimle yaratmış olduğun bu döngü, seni kendi gerçek haline taşımaktadır.
Bırak ! Ve bilinebilir olanın sahte güvenlik duygusu, bilinmezliğin içindeki gerçek güven ile yer değiştirsin.
Yazan: Halil Gül